Hoe zal de toekomst voor de landbouw en veeteelt eruit zien? Doorgaan op dezelfde weg lijkt onmogelijk, gezien de wereldwijd stijgende welvaart en groeiende populaties. In de VS denken ze bijvoorbeeld aan 'vertical farming': flats, middenin de stad, waar het gehele landbouwareaal en al het vee zich bevindt. Via ingenieuze uitwisselingssystemen is het een gesloten systeem dat ook weinig energie nodig heeft. Bijvoorbeeld omdat het methaan uit koeienpoep omgezet kan worden in energie. Gewassen kunnen het hele jaar door verbouwd worden en van ongedierte is geen sprake.
Een stuk minder ver gaan de ontwerpen van de Wageningen Universiteit voor de varkenshouderij van de toekomst. In opdracht van het ministerie van LNV hebben ze drie ontwerpen gemaakt: de Pagode, de Pijler en de Parel.
De Pagode is de variant waar de Partij van de Dieren helemaal vrolijk van zou worden: dierenwelzijn en kleinschaligheid staan hier voorop. Maarja, de Pagode kan maar 150 zeugen laten ronddartelen. Leuk voor die paar bewuste consumenten die meer willen betalen voor een varken dat een vrolijk leven heeft gehad, maar niet genoeg om de massa te voeden. De Pijler daarentegen is met 750 rondknorrende zeugen een wonder van efficiëntie, maarja, die ziet er weer niet zo schattig uit. Behalve de zonnepanelen op het dak wijk dit ontwerp weinig af van de mega varkensstallen die nu het Brabantse landschap sieren. De Parel is misschien ook daadwerkelijk de grootste parel. Dit ontwerp zou 500 zeugen kunnen herbergen en bevindt zich dichtbij de markt: de stad. Daarmee sluit het aan bij de ideeën over vertical farming; dat gaat ervan uit dat je landbouw het beste zo dicht mogelijk bij de markt kan doen om daarmee 'voedselkilometers' en dus vervuiling, te beperken. De Parel wordt onderdeel van een kringloop; gft-afval uit de stad dient bijvoorbeeld als voedsel voor de varkens. Die kringloop zou echter nog een stuk verder kunnen gaan door de varkenshouderij ook met andere veehouderij en landbouw te verbinden. Dat de energie uit koeiepoep de modderbaden van de varkentjes zou kunnen verwarmen, bijvoorbeeld. Zou varkensvlees van deze kuuroord-varkens niet een stuk lekkerder smaken?
De Pagode is de variant waar de Partij van de Dieren helemaal vrolijk van zou worden: dierenwelzijn en kleinschaligheid staan hier voorop. Maarja, de Pagode kan maar 150 zeugen laten ronddartelen. Leuk voor die paar bewuste consumenten die meer willen betalen voor een varken dat een vrolijk leven heeft gehad, maar niet genoeg om de massa te voeden. De Pijler daarentegen is met 750 rondknorrende zeugen een wonder van efficiëntie, maarja, die ziet er weer niet zo schattig uit. Behalve de zonnepanelen op het dak wijk dit ontwerp weinig af van de mega varkensstallen die nu het Brabantse landschap sieren. De Parel is misschien ook daadwerkelijk de grootste parel. Dit ontwerp zou 500 zeugen kunnen herbergen en bevindt zich dichtbij de markt: de stad. Daarmee sluit het aan bij de ideeën over vertical farming; dat gaat ervan uit dat je landbouw het beste zo dicht mogelijk bij de markt kan doen om daarmee 'voedselkilometers' en dus vervuiling, te beperken. De Parel wordt onderdeel van een kringloop; gft-afval uit de stad dient bijvoorbeeld als voedsel voor de varkens. Die kringloop zou echter nog een stuk verder kunnen gaan door de varkenshouderij ook met andere veehouderij en landbouw te verbinden. Dat de energie uit koeiepoep de modderbaden van de varkentjes zou kunnen verwarmen, bijvoorbeeld. Zou varkensvlees van deze kuuroord-varkens niet een stuk lekkerder smaken?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten