Campus als sterfhuisconstructie

Waar vestig ik mijn bedrijf?

Geografen, een groep waar ik ook toe behoor, roepen graag: "locatie doet er toe!". Hoewel zij ook weten dat het tegenovergestelde fenomeen, "the death of distance" even waar is.
Hoe dan ook werd ik toch blij door te lezen dat de sluiting van de onderzoeksafdelingen van MSD en Abbott wel eens met geografie te maken zouden kunnen hebben. Dat beweert althans Peter Prud'homme in het FD. Het feit dat beide onderzoeksafdelingen op "toevallige locaties" zaten, en dus niet nabij centra op het gebied van life sciences, heeft bijgedragen aan hun ondergang. Beide bedrijven zijn namelijk historisch op die locatie gestart: MSD in Oss en Abbott in Weesp.

Organon (later MSD) is in Oss ooit voortgekomen uit Zwanenburg Slachterij en Solvay (later Abbott) kwam voort uit een chocoladefabriek. Een slachterij in Oss, dat klinkt logisch. De Ossche worst zal er zeker mee te maken hebben. En Weesp, da's toch niet ver van Amsterdam, waar cacao grootschalig per schip werd aangevoerd? Beide klinken dus als logische locaties voor respectievelijk een slachterij en een chocoladefabriek. Maar voor een life sciences bedrijf?

Ooit (schrijft zij weemoedig) schreef ik een scriptie over de Rotterdamse haven getiteld "Logische logistieke locatie?" waarmee ik aantoonde dat logistieke dienstverleners niet vanzelfsprekend in de Rotterdamse haven gevestigd zijn. Bedrijven zijn steeds meer 'footloose' en vestigen zich gewoon daar waar de kosten het laagst zijn. Voor kennisintensieve bedrijven gaat die vlieger echter niet op. Niet kosten, maar een uitstekend innovatieklimaat bepaalt waar deze bedrijven zich vestigen. En dat is nu eenmaal niet tussen de Ossche worsten en de chocoladerepen. Het kunstmatig ontwikkelen van een campus op die plekken noemt Prud'homme dan ook een sterfhuisconstructie. 1-0 voor de geografie!